Karmakarışık -3

Karmakarışık -3

Gönderen Adsız

Ağlamaya başladım. 

G Billy güç vermek istercesine elini omzuma koydu. “Hadi gel, gidelim buradan. “ İglooma giderken sessizce ağlıyordum. İçeri girdim. G Billy de peşimden geldi. Kapıyı kapattı şunları söyledi:

“ İşte gördün. Ben bunu en baştan sezmiştim. Sana söyleyip söylememek konusunda emin değildim. Sizin o aptal gösterilerinize, hayranlarla karşılaşmaya gitmenize katılmamamın sebebi buydu: Emin olmak. Ve oldum. Cadence’in programı gayet boş.

Ama her gün Stompin Bob’la buluşuyor. Topla kendini Franky. Artık yapacak bir şey yok.”

  Evet. Artık yapacak bir şey yok. Hiçbir şey umrumda değil.

O gün Petey K 3-4 defa kapımı çaldı, sanırım G Billy’e ne olduğunu merak ediyordu. Haha, seni aptal. Gel de bana ne olduğunu gör.

Ertesi gün çalışmalara gitmedim. Ondan sonra da… Ondan sonra da… En sonunda menajerin canına tak etmiş olmalı ki kapıyı kırdırttı.

İçeri girdi. Ben başımı ellerimin arasına almıştım. Tıpkı o gün G Billy’i gördüğüm gibi…

Menajerim kafamı kaldırıp yüzüme baktı. Dehşete kapıldı. “Oğlum, ne oluyor sana böyle!”

Gazeteciler içeri girdi. Fotoğraf flaşları parlıyordu. Ama çok şükür, yüzüm duvara dönüktü. Gerçi pek umrumda değil de…

İgloomun etrafında tam bir kaos oluşmuştu. Hayranlara kim haber verdiyse artık!

Önümdeki içmediğim 2 günlük bir bardak suyun yansımasında Petey K’yı seçebildim. Şaşırmıştı. Birden arkasından herkesi iterek G Billy çıktı.

“UZAK DURUN ONDAN! HEPİNİZ!”

“Ama… G Billy, bize bu konu hakkında anlatmak istediğin bir şey…”

“DEFOLUN GİDİN! ONU RAHAT BIRAKIN!”

Petey K neler olduğunu anlayamamıştı ama fotoğrafçıları ve gazetecileri iterek dışarı çıkarmaya başladı. 

En sonunda hepsi çıktı. İglooda yalnızca ben, menajerimiz, G Billy ve Petey K kalmıştı.

Menajer “Ne oluyor sana!” diye bağırdı. Cevap vermedim. Yalnızca duvara bakıyordum.

G Billy kendinden emin bir tavırla “Söyleyemez. Özel hayatına girmeyin lütfen.” Dedi.

Menajer alaycı bir ses tonuyla “Özel hayatın Cadence değil mi? Ne oldu kavga mı ettiniz?” dedi.

G Billy ona kızgın bir şekilde “Lütfen dışarı çıkın.” Dedi. Korkarım kavga edeceklerdi.

Petey K’nın yaklaştığını hissettim. “Dostum ne oluyor böyle? Neden böylesin artık?” dedi. Zavallı Petey K. Hiçbir şeyden haberi yoktu.

G Billy onu kırmamaya çalışarak “En kısa zamanda anlatırız. Lütfen, biraz yalnız kalmamız gerekiyor.”

Petey K anlayışlı bir ses tonuyla “Ne olduysa geçmiş olsun, Franky.” Dedi. Ve sonra kapının kapanış sesini duydum.

“Dostum…” dedi G Billy. “Biliyorum, bu çok zor olacak ama kendini toplamalısın. Gerçekten… Böyle olacağını bilseydim söylemezdim.”

Öfkeyle döndüm. “Söylemeseydin ben seni er ya da geç denize atardım!”

G Billy bir süre yere baktı. “Neyse. KALK AYAĞA. Haydi biraz gitar çal.”

Gitarı tutmasını bile unutmuş haldeydim. Elim titriyordu.

G Billy hayretler içindeydi. “Dostum ne oldu sana böyle! O eski Franky’e ne oldu böyle?”

Ağlayarak “Bilmiyorum.” Dedim. “Ben sanırım grubu bırakacağım.” Bana bir tokat attı. Canımı acıtmıştı. “İşte bunu aklından bile geçirme. Bir kız için değer mi kanka? Hemen düzeliyorsun. Hadi, kalk ayağa. Yarın çalışmalar var. O zaman geliyorsun. Bugün kafamızı dağıtalım.”

Onu bilmem ama ben kafamı dağıtamazdım. Çünkü kafamda yalnızca Cadence vardı artık. Ve bana ihaneti. Hem de en yakın arkadaşlarımdan biriyle…

Ertesi gün çalışmalara gittim. Ama hiçbir şeyi doğru düzgün çalamadım. Ayrıca Stompin Bob’a bakmamaya çalışıyordum. Ve ona saldırmamak için kendimi zor tutuyordum.

O gün çalışmadan sonra menajer aniden çıkageldi. “Buradasınız demek çocuklar. Ve hepiniz tamamsınız.”  Bunu söylerken benden tarafa bakıyordu.   “Sizinle konuşmam gereken bir şey var.”

“Öncelikle, Billybob performanslarınızdan memnun değil. Bunu bilin. İleride Music Jam var biliyorsunuz. Ve Happy77 sizde bir tarz değişikliği yapmayı önerdi.” Tarz kelimesini üstüne basarak söylemişti.

“Biz de öncelikle sizin çaldığınız enstrümanları değiştirmeye karar verdik. Petey K akordeona devam etsin. G Billy de davulda iyi sanırım.”

Bana ve Stompin Bob’a baktı. Korkmaya başladım.

“Sen, Franky. Eskiden grubun en iyi üyesiydin, şimdi en kötü. Senin için çok kötü oldu. Sen artık org çalacaksın.”

ORG MU!  Aldığım ikinci darbe. “Ama efendim ben orgda pek iyi değilim…”

“Öğrenirsin.” Umursamaz bir tavırla başını Stompin Bob’a çevirdi.

“Senin performansın mükemmel Bob. Bundan böyle sen basgitar çalacaksın.”

Stompin Bob yüzünde alaycı bir gülümsemeyle bana baktı sanırım. Yani ben öyle hissettim. Yüzüne bakacak cesaretim yoktu…

Menajer bir süre sonra konuşmaya yine devam etti.  “Ayrıca tarzlarınız da var. Evet. Buyrun beyler, işte yeni, göz kamaştırıcı Penguin Band!” ve her birimize teker teker resimlerimizin olduğu bir katalog uzattı.

Billy gayet iyiydi… Bob da öyle. Petey K  her zaman aynıdır zaten:Tuhaf.

Ve ben berbattım!

Kel, yaşlı moruk!

Aldığım üçüncü darbe.

Petey K da beni görünce şok olmuş gibiydi. G Billy kızgın bir tavırla menajere bakıyordu. Ama Stompin Bob…

Yüzüne sonunda bakabildim. Şüphelerim yersiz değilmiş.

Gülüyordu.

Şeytani bir gülümseme vardı yüzünde. “Beni dışlamanın cezasını bul, naber?” dercesine.

Ben sana gününü gösteririm Bob.

Ve gösterdim de...

Ve ilk konserimiz. Herkes Iceberg’de toplanmış, bizi bekliyor.

Petey K perdeyi hafifçe araladı. “Vay be! Kalabalığa bak!” Tam G Billy’e sızlanacaktım ki “Sızlanmayı bırak!” diyerek köpürdü. Çok cool olmuştu. Ve benim halime bak.

Sunucu “Veeeee Penguin Band!” dedi. Perde açıldı. Bu lanet org…

İlk şarkıda pek bir görevim yoktu. Arada bir giriş yapacaktım. O yüzden seyircilere bol bol bakma fırsatı buldum.

Şaşırdılar. Daha önce gazetede yeni Penguin Band’i görmedikleri için, çok şaşkındılar. Kalabalık arasında bana bakan iki gözü seçebildim. Üzgün bir şekilde bakıyorlardı.

Teselli etmek için gözlerinin içine bakıp güldüm. Penguen de hafifçe gülümsedi.

Sonra arkadaşlarına bir şey diyerek Iceberg’in arkalarına doğru gitti.

Kalabalık pek memnun değildi. O eski Franky neredeydi?

Birden arkalarda açılan bir pankart gördüm. Kenarlarında kalpler vardı. Arka tarafında başka bir şey yazdığı belli oluyordu. Ama pankartta şöyle yazıyordu: “Üzülme Fr, biz seni her halinle severiz.”

Sonra birden bir penguen “Franky!” diye tezahürat etmeye başladı. Sonra bütün kalabalık “Franky!” diye bağırdı. Iceberg dolmuştu. Bazı penguenler Aqua Grabber’ların üstüne çıkmıştı. Bazıları da Beach’ten ve Cove’dan izliyorlardı.

Muhteşemdi! Çok mutlu olmuştum!  

Bir süre sonra “G Billy!” diye de tezahürat etmeye başladılar. Arkadaşım utanç içinde başını eğdi.

Bu, siyahın içinde küçük bir beyaz nokta gibiydi. Beni karşılıksız seven hayranlarımın var olduğunu öğrenmek… Dostum, işte bu harikaydı!