KEHANET

KEHANET

Gönderen Adsız

1

Hangisi daha kötü? En kötüsünün gerçekleşmiş olduğundan emin olmak mı yoksa her geçen dakika daha da kötüsünün olabileceğine dair artan korkumu? Ani bir çöküş mü, yoksa ağır çekimde gerçekleşen bir parçalanmamı daha kötü?

Tick alnını perdeye o kadar uzun süre bastırmıştı ki, kaşlarının üstündeki küçük pürüzleri hissedebiliyordu. Parmaklarını pürüzlerin üzerinde dolaştırdı ve ilkel bir mağra adamı çığlığı atma dürtüsünü direndi. Göğsünde, gerçekten acil – sopanız olmadan uzun dişli bir kaplanla karşılaştığınız ya da Buz Devri sırasında ateşinizin söndüğü zamanlarda olduğu gibi. Ama bunu yapamazdı. Çünkü küçük kardeşi Luxa uyuyordu. En azından bu evde tek uyuyabilen oydu. Küçük bir odanın içinde. Annem Lizzie, büyük annem Cormaci, küçük kardeşim  Luxa, Kate ve o dört bacaklı iğrenç hamam böcekleri. Duvardaki delikler  ve tahta zemin araları, onlar için harika bir yaşam alanı’idi. Uykusuzluktan gözlerimde torbalar oluşmuştu. En azından Bayan Aurora bazı günler evinde konaklama olanağını sunuyordu. Tick’de bu iyiliğin karşısında mahcup kalmaması için Bayan Aurora’nın evini temizliyordu. Eve varınca kocaman bir “günaydın” la girmişti. Tick’in büyük annesi Cormaci, sanki Tick’ten usanmışcasına bir bakış attı ve “Gine geldi bizimki” deyiverdi. Elinde geçen hafta yolda yürürken bulduğum gazete vardı. Yarısı çözülmüş bulmacanın devamını getiriyordu. Lizze ise Luxa’ya üşüşen hamam böceklerini kışkışlarken uyuya kalmıştı. Hem bir sandalye kaptı ve Cormaci’nin karşısına geçti. Cormaci bir yandan bulmacasını çözmeye çalışırken Tick'e “Bu zamana kadar neredeydin?” diye sordu. Tick “Bayan Aurora’da kaldım. Ne iyi bir kadın” der demez bir zafer çığlığı koptu. “Eveeettt Tick, sonunda, sonunda!” diye tüm gücüyle bağırdı ama Lizzie ve Luxa uyuyordu. Daha doğrusu: uyuyorlardı. Lizzie “Ah anne” diye oflatıp pufladı. Luxa ise ağzındaki bibaron birden ağzından, salyalarıyla beraber fırlamıştı. Cormaci bana bakarak kahkahalara boğuluyordu. En neşeli günümüz bu olmalıydı. Tabi Lizzie ve Luxa hariç.

Hava kararmaya başlamıştı. Yine uykusuz bir gece olacaktı ve tekrardan yine Tick’in alnı küçük karelerle dolacaktı. İçinde kötü bir his vardı. Sanki büyük bir olay olacak gibiydi. O da botunun tekinin kaybolması olabilirdi. Tick için en kötüsü buydu…

Devam Edecek...

-Tick-