Karmakarışık-6 (Mutluluk millerce uzakta..)

Karmakarışık-6 (Mutluluk millerce uzakta..)

Gönderen Adsız

Billy rahatlamıştı. Yere çöktü.

“Bu yükü sonunda atabildim… Senin arkandan iş çevirdiğimi düşünmek istemiyordum… Ben buna dayanamam!”

LANET OLSUN! BİN KERE LANET OLSUN!

“Anlat bana bütün detayları. O tam bir…”

Billy telaşla “Yok hayır! Onun suçu değildi!”

Birden Petey K’nın tiz sesi duyuldu. “Birbirinizi öldürmeyin! Ben geldim!”

“Petey sorun yok. Şu an yalnızca konuşuyoruz.”

“Bundan nasıl emin olabilirim?”

Petey K bahçe kapısını açıp yanımıza geldi. Her birimizi inceledikten sonra:

“Kimsede kırık, çıkık, kan yok. Bu iyi.” Dedi ve igloosuna döndü.

Billy’e döndüm. “Anlat, seni baş belası.”

“Cadence’i senden önce tanıyorum. Yetenekli bir DJ’ydi. İyi bir arkadaşımdı, yani ben öyle sanıyordum.

Çok espri sever ve gülerdi. Ama ben aslında ona karşı ne hissettiğimi anladığımda iş işten geçmişti. Sonra aşık olduğumu anladım.

Bu duyguyu yeni tanıyordum ve aşk sanıyordum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Bu konuda bana Petey K yardımcı oldu. Kendisi akordeon çalmasaymış kesinlikle psikolog olurmuş.”

“Ama şimdi düşünüyorum da… Fluffy’e hissettiklerimin yanında bu hiçbir şey… Tam bir aptallık etmişim… Belki de sadece hoşlanıyordum…”

Şüpheci gözlerle baktım.            

“Artık seviyor musun?”

“Hayır. Fluffy ile mutluyum. Neden inanmıyorsun?”

Petey K’nın sesini taklit ettim. “Bundan nasıl emin olabilirim?”

“Biliyorum inanamayacaksın ama, ben Fluffy ile mutluyum.”

Ve artık umrumda değil. Herkesin mutlu olması için çalışacaksam, ben nasıl mutlu olabilirim?

“Artık umrumda değilsin.” Dedim Billy’e.

Ve çitten atladım.

Billy arkamdan seslendi. “Bu gerçekten iyi bir yol, en azından artık beni rahat bırakabilirsin. BEN CADENCE’Yİ ARTIK SEVMİYORUM! ESKİDENDİ!”

“Sev ya da sevme. Umrumda değil.”

Yürüdüm. Yürüdüm. Nereye gittiğimi bilmeden. Bir ara etrafıma baktığımda CP’den oldukça uzaklaştığımı fark ettim.

“Lanet olsun! KAYBOLDUM!”

"Kaybolmadın Franky. Yanında biri varsa kaybolmuşuzdur?" Sesin geldiği tarafa baktım. İlerde, ağaçların arasındaydı. Koşarak ağaçların arasına baktım. Hiçbir şey yoktu. Ve bu ses bana öylesine tanıdık geliyordu ki... "Ben buradayım." dedi ses. Arkama baktım. Cadence bana gülümsüyordu. "Ben hiçbir şey yapmadım. Suçlu ben değilim. Ve ne olursa olsun, bana inan."

Tam cevap verecektim ki Cadence’in ortadan kaybolduğunu gördüm. Ah, sanırım kafayı yiyordum.

Bir süre amaçsızca dolandım. Hava kararmaya başlamıştı ve bu ayıların yemek saati demekti. Birden Cadence’in sesini duydum. “Ah hadi, takip et beni.”

Sinirle “SEN GERÇEK DEĞİLSİN!” diye bağırdım.

Cadence gülümsedi. “Ne önemi var? Takip et beni.”

Takip etmeye başladım. Bir patikaya gittik. Yaklaşık 100 metre sonra karşımıza Club Penguin çıktı. “Sanırım bundan sonrasını sen yaparsın. Çok salaksın, çünkü bana inanmıyorsun ama bir tek seni sevdiğimi unutma.” Yok oldu.

Yavaş adımlarla CP’ye gittim. Gitmek istemiyordum, ama kalmak da istemiyordum. Gitmekten başka şansım yoktu.

İglooma geldim. G Billy’nin pencereden beni izlediğini gördüm. Umrumda değildi.

İçeri girdikten sonra masamın başına geçtim ve yine başımı ellerimin arasına aldım. Düşünmek için ideal bir pozisyondu.

Ben ne yapacaktım? Planlarım G Billy’nin gizli aşkı sayesinde alt üst olmuştu. G Billy umurumda değil… G Billy umurumda değil… Onu düşmandan saymıyorum bile. Hem bunu kendisi istedi. Cadence’i hala sevdiğini söyleseydi belki yapmazdım… Hayır yapardım. Yapmalıydım!

Kafayı yemek üzereydim –büyük ihtimalle de yemiştim.- ve ne yapacağımı bilmiyordum.

Birden aklıma Petey K geldi. “Müzisyen olmasaydı kesin psikolog olurdu” demişti G Billy.

Saat yaklaşık 10’du. Ama ben umursamadım. Petey K’nın kapısını çaldım. Açtı. Gülümsüyordu.

“Hoş geldin sarı çocuk! İçeri geçebilirsin.” İçeri geçtim. Ortalık biraz dağınıktı ama umursamadan koltuğa oturdum.

“Yardım et bana…” Sesim yalvarır gibi çıkmıştı. Petey K anlayışlı bir sesle “Anlatabilirsin.” Dedi.

“Cadence’i seviyorum. Ve G Billy onun bana ihanet ettiğini keşfetti. Stompin Bob’la ihanet ettiğini.”

Petey K’nın gözleri şaşkın bir şekilde açıldı. “Hı? Devam et dostum!”

“Ve bugün, G Billy’nin de bir zamanlar onu sevdiğini öğrendim.”

Petey K anlayışlı bir sesle “Bunu biliyorum.” Dedi.

“Söyle bana, NE YAPACAĞIM!”

Petey K üzüntüyle başını salladı. “G Billy artık onu sevmiyor. Bu yüzden herhangi bir hareketin onu etkilemez. Bob konusunda gerçekten çok üzgünüm dostum…”

“Ama söyler misin bana? Cadence beni neden aldattı? Ben onu çok seviyordum…” Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Petey K sakin bir sesle konuşmaya başladı.

“G Billy’nin onu sevmesi onun da G Billy’i sevdiği anlamına gelmez. Hem kız olaydan haberdar bile değil. Stompin Bob’la gördüklerini anlatır mısın?”

“Stompin Bob elini Cadence’nin elinin üstüne koydu. Cadence güldü. Ayrıca G Billy onları çoğu kez birlikte gördüğünü söyledi.”

Petey K ciddi bir tavırla ona baktı. “Hiç ne konuştuklarını duymadın mı?”

“Hayır.” Dedim. “Hem zaten onları görmeden 4-5 dakika önce Cadence’i aradım. DJ’lik yapacağını söyledi.”

“Senin için casusluk yapabilirim.” Dedi bana yavaşça. “Önce kızın seni gerçekten aldatıp aldatmadığını bulmalıyız bence. Bundan emin bile değilsin.” Bir süre sessiz kaldıktan sonra aklına birden bir fikir geldi.

“Cadence ile konuşmayı hiç denedin mi?”

Başımı iki yana salladım. “O benimle konuşacakken ben onu dinlemedim. Aslında dinleyecektim ama… Of, bilmiyorum işte!”

Petey K ciddi bir tavırla “Hemen onunla konuş sarı çocuk!” dedi bana. “Hadi kalk ayağa! Koş ve git!”

“Ama ya beni aldattıysa?”

“Bunu onun gözlerinden anlayacaksın. Haydi kalk ayağa!”