KOPYA Bölüm 6

KOPYA Bölüm 6

Gönderen Tatli52337

  Artık dayanamıyordum. Ağlamak istiyordum. Daha fazla acıya katlanamazdım. O sırada büyük ihtimalle şu anda olan bir görüntü daha belirdi. YETER! Bunları izlemek istemiyorum! Çığlık atmaya çalıştım ama bir şekilde çığlığın dışarı gitmediğini biliyordum. Görüntü düzelmeye başladı. Ben çığlıklar atıyor görmek istemiyordum ama elimde değildi. Gözümün önünde Dot ve Cadence belirdi. Yine mi Tanith! Kıza acıyorum diye düşündüm. Şu anda olduğundan emindim.

 - Dot kapıyı aniden kapatıp koşmaya başladı. Tanith, Cadence'ı çekiştirmeye başladı ama Cadence olduğu yerden kıpırdamadı. Dot geri döndü. Cadence'ı öyle bir çekti ki Cadence  yere düşüyordu. O sırada kapı delinmeye başladı. İçeriye kurşunlar yağıyordu. Tanith kendini Cadence'ın önüne attı.Dot da yanına geldi ve ağzını açtı...-

  Hala çığlık atıyordum. O sırada sarsıldığımı hissettim. Sonunda Joan beni bulmuştu. Sadece biri veni uyandırırsa uyanabilirdim. Gözlerimi açtım ve yataktan fırladım. Joan'a koşup sarıldım. O şefkatli gülümsemesinin sıcaklığını hissetmiyordum bu kez. Bir gariplik vardı ama anlayamamıştım. Bana;

-Berbat bir rüya olmalı. Seni anlıyorum Marina (Takma ismimi biraz garip söylemişti ama aldırmadım) , neler oldu anlat. dedi

Bir süre sessiz kaldım. Boğazım düğümlenmişti. Hafifçe Joan'ın T-shirt'inin kolunu sıyırdım. Ondaki koruyucu işareti hep beni biraz olsun rahatlatırdı. Tam anlatacakken gözümde şimşekler çaktı. İşaret yoktu! Diğer kolunu sıyırdım , orada da yoktu! Kandırılmıştım. Hükumet rüyalarıma girmeyi başarmıştı. Onu hızla ittim ve çığlığı bastım. Gülmeye başladı;

-Akıllı kızsın. Sana neden özel gücü verdiler anladım.

-Beni yaratmak için Yaşlı Bilge gücünü verdi! Beni kolay kolay kandıramazsın!

Sinirliydim. Yaşlı Bilge'nin gücünü küçümsemelerine izin veremezdim. Yine çığlık atmaya başladım. Kadın kahkahalar attı;

-İşe yaramaz.

Önümde bir görüntü belirdi: Ben yatakta kıpırtısız yatıyordum. Kalbim sıkıştı. İgloomuzu gözetliyorlardı! Ama belki bu bir kandırmacaydı. Çığlık atmaya devam ettim. Görüntü bir türlü gitmiyordu. O sırada sarsıldığımı hissettim ama görüntüde bu yoktu. Rahatladım. Gözlerimi açmayı başardım. Kan ter içindeydim. Sendeleyerek ayağa kalktım. Joan endişeyle bana bakıyordu.

-Ne olduğunu anlatmayacak mısın? dedi

-Hayır. Bu sefer değil. 

-On numara! (Bana kızgın olduğunda böyle hitap ederdi) benden şüpheleniyor musun?!

-Hayır.

-Yalan söyleme sakın! Yaşlı Bilge boş yere gizli gizli güçlerini sana vererek seni yaratmadı! Beni de boş yere seçmedi! Senin koruyucunum. Benden bir şey gizleyemezsin!

-Bir şey yok!

Ona anlatamamak sinir bozucuydu ama o zaman çok endişelenirdi. En sonunda beni rahat bıraktığında derin bir nefes aldım ve yatağa oturdum. O sırada aklıma Dot , Cadence ve Tanith'in tehlikede olduğu geldi. Hızla giyindim. Bileğime baktım. Yara oradaydı. Geceleri uyurken yaraları hissetmezdim. Ruhum vücudumdan çıkar ve başka bir Kopya'nın vücuduna girerdi. Odamdan çıkarken bir anda içeriye göz atmam gerektiğini hissettim. Arkamı döndüm. Yavaşça içeri yürüdüm.Bir anda gözümde şimşekler çaktı. Oradaydı. Yatağımın kenarında. Gözü hep beni takip ediyordu. Sırıttı. Küçüktü. Ne olduğunu bilmiyordum ama iğrençti. Gözleri... Beni içine alıyordu sanki. Orada onun korkunç yüzüne bakarak ne kadar zaman geçirdim bilemiyordum ama aşağıdan gelen çığlıkla kendime geldim. Neler oluyordu? O sırada yaratık üzerime aıldı ve kulağıma fısıldadı;

-Çok teşekkürler 10 , bütün kopyaları bize verdiğin için çok teşekkürler...